Geoida to model kształtu Ziemi, który przedstawia złożoną, nieregularną powierzchnię, na którą siła grawitacji działa wszędzie prostopadle do powierzchni.
Geoida nie ma matematycznie zdefiniowanego kształtu. Jej kształt wynika z różnic w ziemskim polu grawitacyjnym spowodowanymi zmianami w gęstości i rozkładzie masy Ziemi (np. występowanie gór i dolin).
Źródłem danych zazwyczaj są satelitarne pomiary grawitacyjne (np. misja GRACE).
Elipsoida obrotowa to obiekt geometryczny utworzony przez obrót elipsy wokół jednej z jej osi. Jeśli elipsa zostanie obrócona wokół mniejszej osi, to w rezultacie powstanie elipsoida spłaszczona, która przypomina kształtem Ziemię.
Jest to szczególny przypadek elipsoidy, w której dwie z trzech osi są równe.
\[
\frac{x^2 + y^2}{a^2} + \frac{z^2}{c^2} = 1
\]
Jeśli:
\(c < a\) – elipsoida spłaszczona
\(c > a\) – elipsoida wydłużona
Sfera
Sfera to idealnie okrągły obiekt geometryczny, w którym każdy punkt na powierzchni jest w równej odległości od środka. Jest to podstawowe i ogólne przybliżenie kształtu Ziemi, ponieważ nie uwzględnia spłaszczenia na biegunach.
Jest to szczególny przypadek elipsoidy, w której wszystkie trzy osie mają równą długość.
\[
x^2 + y^2 + z^2 = r^2
\]
Obrazowanie Ziemi na mapie
Podstawowy problem
Przedstawienie Ziemi na mapie obejmuje rzutowanie trójwymiarowego kształtu na dwuwymiarową powierzchnię. Ponieważ powierzchnia Ziemi jest zaokrąglona, proces ten wprowadza zniekształcenia związane ze kształtem, powierzchnią, odległością czy kierunkiem.
Jakie jest rozwiązanie?
Odwzorowanie kartograficzne
Odwzorowanie kartograficzne to matematyczna transformacja szerokości i długości geograficznej z powierzchni sfery lub elipsoidy na płaszczyznę.
Podstawowe typy odwzorowań:
Walcowe – Ziemia rzutowana jest na cylinder, który następnie jest rozwijany tworząc płaską mapę.
Stożkowe – Ziemia rzutowana jest na stożek, który jest rozwijany.
Azymutalne (płaszczyznowe) – Ziemia rzutowana jest na płaską płaszczyznę, wyśrodkowaną w określonym punkcie.
Przykład
Przykład
Elipsa Tissota
Elipsa (wskaźnik) Tissota to matematyczna koncepcja używana w kartografii do opisu zniekształcenia kształtów i rozmiarów, które występuje podczas odwzorowania zakrzywionej powierzchni Ziemi na mapie.
Została opracowana przez francuskiego matematyka Nicolasa Auguste’a Tissota w XIX wieku.
Elipsa Tissota
W idealnym odwzorowaniu wskaźnik byłby okręgiem, wskazującym, że kształt i rozmiar obszaru są zachowane. Jednakże, w rzeczywistości wskaźniki te przyjmują kształt elips o różnych rozmiarach i orientacjach, w szczególności:
jeśli oś wielka i mała elipsy nie są równe, to występuje zniekształcenie kształtu,
jeśli rozmiar elipsy różni się od oryginalnego okręgu, to występuje zniekształcenie skali,
jeśli osie elipsy nie są prostopadłe, to występuje zniekształcenie kątów (rotacja).
Przedstawianie Ziemi na mapie to skomplikowany proces wymagający kompromisów.
Każde odwzorowanie ma swój własny zbiór zniekształceń.
Różne cele wymagają odmiennych podejść.
Odwzorowanie jest zawsze przybliżeniem.
Współrzędne geograficzne
Współrzędne geograficzne
Współrzędne geograficzne to zestaw dwóch liczb (szerokości i długości geograficznej) służący do określenia położenia punktu na powierzchni Ziemi. Mierzone są w stopniach, które są jednostkami miary kątowej.
Szerokość geograficzna (\(ϕ\)) określa, jak daleko na północ (N) lub południe (S) znajduje się lokalizacja od równika. Zakres od 0° na równiku do 90° na biegunach.
Długość geograficzna (\(λ\)) określa, jak daleko na wschód (E) lub zachód (W) znajduje się lokalizacja od południka zerowego. Zakres od 0° na południku zerowym do 180°.
Format zapisu
Zazwyczaj podawane są w jednym z dwóch formatów:
Stopnie (°), minuty (‘) i sekundy (’’). Jeden stopień podzielony jest na 60 minut, a jedna minuta na 60 sekund. Przykładowo: 52°17’34” N, 16°44’08” E.
Stopnie dziesiętne. Przykładowo: 52,2927° N, 16,7355° E.
Nie ma jednoznacznej reguły odnośnie kolejności zapisu szerokości i długości geograficznej. W zależności od standardu mogą być różne!
Konwersja
Konwersja stopni, minut i sekund na stopnie dziesiętne:
\[
\Delta\sigma_\text{c} = \sqrt{(\Delta{x})^2 + (\Delta{y})^2 + (\Delta{z})^2}
\]\[
d = 2 r \arcsin \frac{\Delta\sigma_\text{c}}{2},
\]
gdzie:
\(\Delta\sigma_\text{c}\) to długość cięciwy koła wielkiego.
Odległość elipsoidalna
Odległość elipsoidalna to najkrótsza odległość między dwoma punktami na powierzchni elipsoidy. Jej obliczenie jest złożonym zadaniem i obejmuje rozwiązanie zestawu równań nieliniowych.
Najczęściej stosowaną metodą jest opracowana przez polsko-amerykańskiego geodetę Thaddeusa Vincenty’ego w 1975 r. Jednak, ograniczeniem mogą być problemy ze zbieżnością w przeciwległych punktach.
W przypadku zastosowań wymagających najwyższej precyzji stosuje się algorytm Karneya (2013 r.) uważany za najdokładniejszą metodę.
Odległość powierzchniowa
Odległość powierzchniowa to rzeczywista odległość mierzona wzdłuż powierzchni terenu, uwzględniająca zmiany wysokości i nierówności powierzchni. Inaczej nazywana jest pomiarem trójwymiarowym (X, Y, Z). Do wyliczenia niezbędny jest numeryczny model terenu.
Odległość powierzchniowa
Wyodrębnij wartości wysokości terenu wzdłuż linii.
Oblicz odległość euklidesową w trzech wymiarach (X, Y, Z) między kolejnymi punktami.